Zastanawiam się jak często po lekturze czyjegoś wpisu na blogu – pod wpływem jego treści – piszemy w komentarzu, że postaramy się nad sobą popracować, że też (tak jak bloger) zmienimy coś w swoim życiu, tak naprawdę nie robiąc potem nic? Czy to nie są tylko ładne słowa, zdania, które fajnie wyglądają, dobrze o nas świadczą, ale tak naprawdę są puste? Czy nie oszukujemy samych siebie, tym samym wprowadzając kogoś w błąd?
Zapewne po przeczytaniu jakiejś pozytywnej notki, która do nas przemówiła, chcielibyśmy coś w sobie „poprawić”, zmodyfikować swoje zachowanie, styl życia – tak jak bloger, który uświadomił nam, że można chociaż spróbować: być lepszym człowiekiem, nie kłócić się, wychodzić do ludzi, uprawiać sport, czytać więcej książek, zdrowiej się odżywiać itd. Takie wpisy zazwyczaj nas nakręcają, motywują, inspirują. Może i mamy dobre zamiary, ale czy już następnego dnia nie okazuje się, że brak nam chęci? że najzwyczajniej w świecie nie chce nam się niczego zmieniać, spotykać się z nowo poznanymi ludźmi, ćwiczyć (nawet w domu), czytać (nawet cienkich książek), przyrządzać zdrowych posiłków itd.? Zastanówmy się i odpowiedzmy sobie z ręką na sercu – ile było już takich sytuacji? :]
Dlaczego piszemy/mówimy, że też zaczniemy coś robić, skoro od początku sami w to nie wierzymy? Chcemy przekonać samych siebie? Chcemy wypaść dobrze w oczach innych?
Czy w realnym świecie nie jest tak samo? Składamy obietnice, których nie dotrzymujemy, wypowiadamy słowa, które nie mają pokrycia. Czy to oznacza, iż tak naprawdę nam nie zależy? Bo gdyby nam zależało, to byśmy robili wszystko co w naszej mocy, by realizować cele. A może wręcz przeciwnie – zależy nam tak bardzo, że mówimy wszystko, czego oczekują od nas inni, nawet wtedy, gdy czujemy, że ciężko będzie to osiągnąć?
Dużo pytań, odpowiedzi bardzo mało – jak w piosence („uwierzyć w siebie” Natural Dread Killaz). A tak poważnie, to mam nadzieję, że tych odpowiedzi trochę znajdziemy ;)